Ό,τι δεν σε σκοτώνει…

        

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μετάφραση για το τι σημαίνει ο τραυματισμός του Νίνη. Και για τον Παναθηναϊκό αλλά και για τον ίδιο τον μικρό. Εντάξει, είναι γνωστό ότι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να μάθουν να ζουν και με αυτό τον φόβο, όμως άλλο να το ακούς γενικά και άλλο να το βιώνεις ο ίδιος.
Όλα τα δίκια με το μέρος του έχει ο Σωτηράκης να τα βάζει με την ατυχία του, με τους Θεούς και τους Δαίμονες, να φωνάζει «γιατί σε μένα;» να είναι γενικώς στις μαύρες του και να του φταίνε οι πάντες και τα πάντα. Όταν θα καθίσει η σκόνη, το μόνο που θα χρειαστεί να κάνει θα είναι να του βγουν όλα αυτά τα συναισθήματα σε πείσμα και τα πάντα θα γίνουν καλύτερα.
Εννοείται πως το παλικάρι θα μπορούσε να κάνει λαμπρή καριέρα και χωρίς να χρειαστεί να περάσει τέτοια δοκιμασία, σίγουρα όμως θα γίνει πιο σκληρός από αυτή. Δεν το λένε τυχαία άλλωστε πως ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Μέσα από τη ζωή έχει βγει.
Τα ζωντανά παραδείγματα ήταν και είναι δίπλα του. Ο Τζιμπρίλαρος έπαθε τα χειρότερα, είδε δύο φορές το πόδι του να γίνεται κομμάτια, αλλά με τη δύναμη ψυχής που διέθετε επέστρεψε και έκανε κομμάτια τα δίχτυα των αντιπάλων του. Τα λόγια είναι περιττά και για τον Γιώργο Καραγκούνη. Η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά με την περίπτωσή του, καθώς ο «Κάρα» δουλεύοντας νύχτα μέρα έπαιξε μπάλα σε λιγότερο από τέσσερις μήνες. Όχι, απλά δεν του έμεινε κάποιο «κουσούρι», αλλά γύρισε και καλύτερος.
Τα ίδια και ο Κυργιάκος και τόσοι ακόμη. Όλα είναι μέσα στο μυαλό. Και στην ψυχή επίσης. Για τον (φετινό) Νίνη δεν ανησυχώ. Δεν είναι πια παιδάκι αλλά άντρας. Είμαι βέβαιος ότι έχει αλλάξει και έχει ωριμάσει. Και θα ωριμάσει ακόμη περισσότερο σε αυτούς τους πέντε μήνες. Θα βγει από το χειρουργείο, θα πετάξει ύστερα από μια βδομάδα τις πατερίτσες, θα ξεκινήσει φυσικοθεραπείες, θα αρχίσει τρέξιμο, θα πιάσει μπάλα, θα είναι πάλι εδώ. Έτσι πάνε αυτά, έτσι θα γίνουν και με τον Σώτο.
Εχει ήδη περάσει πολλά και νομίζω πως ξέρει καλύτερα από τον καθέναν τι πρέπει να κάνει. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά που έτσι ξαφνικά έχει βιώσει μέχρι τώρα, άλλοι θέλουν δέκα ζωές για να τα ζήσουν. Και τα καλά και τα κακά. Και δεν θέλει και πολύ να σαλτάρεις και να χάσεις τον έλεγχο, ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία. Το μόνο... εύκολο είναι αυτό.
Το κατάλαβε και ο ίδιος και μπόρεσε να τα βάλει όλα σε μια σειρά. Το καλοκαίρι που μας πέρασε δούλεψε σκληρά και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Άλλος παίκτης ήταν μέχρι τώρα κι ας παίζει όπως λέω συνεχώς σε μια θέση που τον φρενάρει και του αφαιρεί πολλές από τις αρετές του.
Δεν χρειάζεται να λέμε περισσότερα. Ούτε και να αγχώνεται και ο ίδιος με συμβόλαια και άλλα τέτοια. Είπαμε είναι σκληρό παιδί, είναι παιχταράς και θα βγει νικητής από αυτή τη μάχη χωρίς να του κάνουν καμία χάρη. Θα πάρει αυτά που αξίζει και όλοι είναι βέβαιοι πως αξίζει πολλά. Κι αυτός αλλά και ο Λάζαρος που τραβάει εδώ και ενάμιση μήνα τον δικό του Γολγοθά...